Radosna twórczość

gwiazda0

To powstało z małą pomocą Mady ;*

Orlicka weszła do bufetu i podeszła do stolika E&K.
Orlicka: ja chciałam panią przeprosić za te moje zachowanie...chodzi o to, że jestem zazdrosna, że po tylu latach państwo są razem, a ja.....
Rozpłakała się. Edyta kiwnęła porozumiewawczo do Kuby żeby poszedł, po odejściu Kuby.
Orlicka: przepraszam....
Edyta: Proszę niech pani usiądzie.
Orlicka: Mój były mąż jest nałogowym podrywaczem. Zdradził mnie raz, ale powiedział, że już więcej tego nie zrobi...zakryłam go w łóżku razem z moją przyjaciółką.
Orlicka na dobre się rozpłakała, a Edyta objęła ją ramieniem.
Orlicka: dlatego jestem dla wszystkich taka surowa i stanowcza. Ale pani....
Edyta: proszę pani, Czas chyba zakopać topór wojenny. Edyta jestem.
Orlicka: Dorota.
Po ploteczkach jakie urządziły sobie dziewczyny w bufecie Edyta poszła do Kuby, który siedział i rozmawiał przez telefon. Edyta podeszła do niego i go od tyłu przytuliła. Kuba porozmawiał tak jeszcze chwilkę a Edyta usiadła naprzeciwka jego.
Kuba ( okładając słuchawkę): nie zgadniesz kto dzwonił.....
Edyta: no nie wiem.
Kuba: Bruno.
Edyta: żartujesz?
Kuba: nie..... sam zdziwiony byłem. Nie miał czasu rozmawiać się pytał się tylko co tam u Moniki.
Edyta: tak długo się nie odzywał....
Kuba: no...a pamiętasz jak próbowałaś mnie poderwać?
Edyta: nom...bronił cię jak wilk!
Kuba: a teraz mam jego zdanie gdzieś jak się dowie, ze jesteśmy razem....
Edyta: tak?
Kuba: tak. ( podszedł do niej i podniósł ją z krzesła) Bo cię kooooooooooooooooooooocham.
Pocałował ją. ....

W tym czasie w parku:
Po parku chodziła 14 letnia dziewczyna. Nazywała się Magda Mruga

. Magda , to ładna blondynka, która mieszka w domu dziecka. Jej rodzice zginęli w wypadku samochodowym, kiedy ta była malutka. Była na wychowaniu dziadków, ale jej dziadkowie zmarli. Została umieszczona w domu dziecka. Jest dobrą uczennicą, zamkniętą w sobie. W klasie nie ma koleżanek, ani kolegów bo wszyscy się z śmieją śmieli że nie ma rodziców i mieszka w domu dziecka.
Kiedy Magda spacerowała po parku zaczepił ją starszy wiekiem mężczyzna.
M: a czemu spacerujesz sama dziewczynko?
Magda: nie pana sprawa.
Chciała odejść, ale ten facet rzucił ją w krzaki, tak gęste, że nikt nie widział co się dzieje za nimi....
Magda chciała krzyczeć, ratować się, bić tego faceta, ale on był silniejszy....Zdarł z niej ubranie i zaczął ją gwałcić. Magda po chwili straciła przytomność. Gwałciciela przestraszył pies, który spacerował z właścicielem po parku. Kiedy pies wszedł w krzaki, gdzie Magda była gwałcona i zaczął szczekać, bandyta uciekł, przewalając się przy tym doznając otwartego złamania nogi. Właściciel psa zadzwonił po policje i po karetkę. Policja przyjechała pierwsza, potem karetka i na końcu komisarze z w11 Aśka i Seba Mr. Green

-------------------------SZPITAL-------------------------------------
Edyta i Kuba byli przy wyjściu ze szpitala bo chcieli się trochę przewietrzyć, kiedy pod szpital przyjechała karetka z Magdą na wózku.
Lena: Edyta, Kuba dziewczyna znaleziona w parku, nie przytomna.
Edyta: co się stało? ß---- wchodząc do szpitala.
Lena: zgwałcona.
Edyta i Kuba momentalnie ustali.
Lena: ej! Co z wami. Idziecie?
Edyta: yhm.
Kuba: w porządku wszystko?
Edyta: yhm.
Kuba: na pewno?
Edyta: yhm. Chodź.
Poszli do Magdy. Zrobili jej wszystkie potrzebne badania, położyli Magdę na sale, ale że jeszcze się nie obudziła E&K poszli do lekarskiego.
Edyta: Boże...taka młoda i takie coś....
Kuba: Edytko...
Weszli komisarze z w11:
Aśka: dzień dobry. Policja.
E&K: dzień dobry.
Aśka: czy tutaj została przewieziona ofiara zgwałcenia?
Edyta: tak.
Aśka: czy możemy porozmawiać z jej lekarzem?
Edyta: to my. Proszę usiąść.
Aśka: czy możemy z nią porozmawiać?
Edyta: nie, bo jeszcze się nie obudziła.
Aśka: aha. Tutaj są jej dane.
Edyta ( patrząc w legitymacje szkolną Magdy) : ona jest z domu dziecka?!
Aśka: tak.
Edyta: a czy dyrektorka wie?
Aśka: jeszcze nie.
Edyta: Bożenko?
Bożenka: tak?
Edyta: wypełnij kartę zgwałconej dziewczyny i zadzwoń do dyrektorki.
Bożenka: dobrze.
Aśka: tutaj jest mój numer telefonu. Gdyby się Magda obudziła to proszę do nas zadzwonić. Dowidzenia.
Edyta: dobrze. Dowidzenia.
Marta: panie doktorze. Potrzebny pan jest na izbie.
Kuba: już idę. Edytko w porządku?
Edyta: idź Kubuś.

---------------------------------------na izbie-----------------------------------
Kuba (oglądając ranę pacjenta): no no...gdzie się pan tak urządził?
Pacjent: ach... upadłem jak biegałem.
Kuba: chwileczkę. Zaraz zaszyje.
Kuba wyciąga telefon i dzwoni do Edyty.
Kuba: Edytko przyjdziesz do mnie na izbę?
Edyta: już idę.
Edyta przyszła do Kuby , ustała w drzwiach i oparła się o framugę. Kuba jej nie zauważył, bo zaszywał ranę.
Edyta ( smutnym głosem): już jestem.
Kuba: O.... to dobrze. Jak się czujesz?
Edyta: jako tako.
Kuba: a Magda się obudziła?
Edyta: nie. Marta z nią siedzi. Gadałeś z Wójcikiem?
Kuba: nie.
Edyta: to ja z nim pogadam.
Kuba: bo ja tak se pomyślałem, że jak w sobotę mamy cały dzień wolny, to zaprosimy Amelkę. Musi cię poznać.
Edyta: ok. Tylko nie wiem, czy mnie polubi...
Kuba: polubi polubi. Jesteś cudowną kobietą i nie da cię się nie lubić.
Edyta: no trzeba jeszcze porozmawiać z Zosią....
Kuba: Zosię zostaw mi.
Pacjent Kuby cały czas się przyglądał Edycie i myślał: „ zaraz zaraz....ja ją z skądś znam, tylko z skąd....ale czy to nie jest przypadkiem moja pierwsza....”
Edyta: to ja pójdę do Wójcika.
Edyta jak wychodziła popatrzyła na pacjenta, który patrzył na nią z dziwnym uśmiechem na twarzy. Edyta szła do Wójcika nie mogąc sobie skojarzyć skąd zna tego człowieka. Wójcik przejął się wypadkiem dziewczyny. Powiedział, że kiedy się obudzi zrobi jej badania tak delikatnie jak tylko będzie umiał. Edyta zajrzała do Magdy. Magda jeszcze spała, to poszła poszukać Kuby. Kuby nie było ani w lekarskim, ani w bufecie, ani u Stefana i Orlickiej, ani w swoim gabinecie, a na sali operacyjnej nie miała po co szukać, bo na dzisiaj nie było zapisanych operacji. Edyta poszła na izbę. Nie chciała tam iść, bo znała skądś tego faceta, ale nie mogła sobie skojarzyć z skąd. Kiedy weszła Kuby tam nie było. Pacjenta Edyta nie zauważyła, bo stał oparty o ścianę. Edyta wyciągnęła telefon i wybrała numer do Kuby. Dzwonek z telefonu dobiegał z tacy, tam gdzie są przyrządy do szycia itp. Edyta chciała już wychodzić, kiedy zauważyła Kuby pacjenta, który stał oparty na ścianie i uśmiechał się od ucha do ucha.
Pacjent: myślałem, ze cię już nie zobaczę.
Edyta: miałeś chyba raz dobre myśli.
Pacjent: byłaś moją pierwszą....
Edyta: ofiarą? To chciałeś powiedzieć?
Pacjent: nie..... nic się nie zmieniłaś. Jesteś jeszcze ładniejsza. Musimy to powtórzyć co to wtedy.
Edyta: jak się do mnie zbliżysz wezwę policje.
Pacjent: nie martw się. Nic ci się nie stanie. Zrobię to tak jak kiedyś.
Edyta poczuła łzę na policzku. Wszedł Kuba.
Kuba: ale pan chyba miał leżeć. ( Kuba zauważył łzę na policzku Edyty). Ej co się stało?
Edyta: nie nic. Coś mi do oko wpadło. O już.
Kuba: musi zostać pan na obserwacji. Zaraz położy się pan na sali...
Edyta: co?!
Pacjent: dobrze.
Edyta: a...a...
Przyszła Marta: Magda się obudziła.
Edyta jeszcze raz popatrzyła na „pacjenta” i poszła z szybkim krokiem do sali Magdy.
Magda: gdzie...gdzie ja jestem? ß---- spytała, kiedy Edyta weszła do niej.
Edyta: w szpitalu. Nazywam się Edyta, dasz się nam zbadać?
Magda:: nie...boję się.
Wszedł do sali Wójcik.
Edyta: spokojnie.....
Magda: nie...ja nie chcę!
Edyta: dobrze....zawołam kogoś innego. Zawołasz Bożenke albo Martę?
Wójcik: już idę.
Edyta: dzięki. ( po wyjściu Wójcika) Musisz porozmawiać z policją.
Magda: dobrze, ale tylko z kobietą.
Edyta: masz to jak w banku.
Przyszli Kuba i Marta:
Marta: Wołała mnie pani?
Kuba: co się stało? Tak nagle wyszłaś.
Edyta: Marta wiesz co masz zrobić. Chodź Kuba.
Edyta z Kubą wyszli z sali, Edyta zadzwoniła do Aśki.
Edyta: Policja zaraz będzie...chodzi mi o to, że wszystko mi się przypomniało.
Kuba ją przytulił.
Kuba: Edytko pamiętaj. Przy mnie ci się nic nie stanie.
Edyta: dziękuje.
Kuba: ale ni....
Przeszkodzili im Aśka i Seba i Marta, która wyszła od Magdy.
Marta: już.
Edyta: dzięki.
Aśka: mogę z nią porozmawiać?
Edyta: tak, ale tylko pani i nie długo. Leży w tej sali.
Aśka: dobrze.
Aśka poszła pogadać z Magdą. Gdzieś po 20 min. Edyta zastukał w szybę, żeby już jej nie męczyła, bo już się rozpłakała na dobre. Aśka podeszła do Seby, Edyty i Kuby. Przyszła Bożenka:
Edyta: zadzwoniłaś?
Bożenka: dopiero się dodzwoniłam. Powiedziała, że weźmie jakieś jej rzeczy i przyjedzie.
Edyta: dzięki.
Aśka: czy Magda może jeszcze pomóc nam stworzyć portret pamięciowy sprawcy?
Edyta: a się zgodziła?
Aśka: tak.
Kuba: no nie wiem. Chyba nie.
Edyta: tak. Jak się zgodziła, to proszę. Tylko proszę jej nie męczyć.
Aśka: a pan?
Kuba: ona jest jej lekarzem.

Aśka, Edyta, rysowniczka i policyjna psycholog siedziały w sali Magdy i się przyglądały jak Magda opisuje sprawce gwałtu. Edyta robiła się coraz bledsza słuchając opisu sprawcy. Kiedy portret był gotowy, Edyta popatrzyła na ten portret i pobiegła do lekarskiego w którym siedział Kuba i Pawica.
Edyta: K************ mać!
Pawica: co się stało?
Edyta: o... e.. Adam zostawisz nas samych?
Pawica: ok.
Po wyjściu Pawicy:
Edyta: ten twój pacjent zgwałcił Magdę.
Kuba: Żartujesz?
Edyta: nie.
Kuba: zabije tego skur....
Edyta: to zrobisz za chwilkę. Jest jeszcze coś. On nie tylko ją zgwałcił. Mnie też.
Kuba: to dlatego płakałaś?
Edyta: tak, bo powiedział, że jeszcze raz mi to zrobi. ( Edyta popłakała się)
Weszli Stefan i Monika.
S&M: cześć.
Monika: co się stało? ß----- zapytała się widząc, że Edyta płacze.
Kuba: zabije tego skur*******
Kuba wybiegł z pokoju, a Edyta powiedziała : Stefan biegnij za nim.
Stefan się posłuchał Mruga

i pobiegł za Kubą, a Edyta powiedziała Monice, że ten co ją zgwałcił jest teraz w szpitalu. Stefan wrócił po dłuższej chwili z Kubą. Kuba aż się trząsł z gniewu.
Edyta pobiegła do Kuby i mocno go przytuliła: Kubuś co mu zrobiłeś?
Kuba: nic, bo Stefan mnie powstrzymał.
Stefan: Kuba, dlaczego chciałeś zaatakować tego niewinnego pacjenta?
Kuba: niewinnego? On zgwałcił tą nastoletnią dziewczynę i jeszcze jak byliśmy na studiach to zgwałcił też Edytę!!! TO MI TU MÓWISZ, ŻE ON JEST NIEWINNY?
Stefan: ale ja...nie wiedziałem. Ale dlaczego on jest na wolności?
Edyta: Nie schwytali wtedy go. Nie wiem nawet czemu.
Kuba: trzeba o wszystkim powiedzieć tym komisarzom.przepraszam cię kochanie, ale chyba jeszcze raz będziemy musieli przez to przejść. Tylko ze ja cię nie dam drugi raz skrzywdzić. A jak on się do ciebie zbliży to już nikt mnie nie powstrzyma, żeby mu dowalić.
Edyta przytuliła się do niego.
Kuba: to idziemy?
Weszła do lekarskiego pani w średnim wieku, przyjazna z twarzy.
Pani: dzień dobry. Przepraszam, że przeszkadzam, ale zostałam wezwana z tego szpitala, bo została tu przywieziona Magda Ślisk.
Edyta: a tak. Pani jest dyrektorką domu dziecka tak?
Pani: tak. Nazywam się Barbara Melodyjko.
Edyta i Kuba wyszli na korytarz.
Kuba: proszę za nami.
p. Melodyjko: a państwo są lekarzami Magdy?
Kuba: tak. To jest Edyta Kuszyńska, a ja nazywam się Jakub Burski.
p. Melodyjko: Edyta...ładne imię.
Edyta: dziękuje.

Mada · Gość

Ja Ci podsunęłam tylko zaadoptowanie dziecka Jezyk

No ale widzę że miałaś wielką wenę... Wesoly

Czy Wy wszystkie macie jakąś mannie na W11?!
"Pani: tak. Nazywam się Barbara Melodyjko." MELODYJKO Lol

"p. Melodyjko: Edyta...ładne imię. " przypomniało mi sie coś... "Janek.. ładne imię..." <hahaha>

gwiazda0

Mada · Gość

Ach... ja to potrafię podsuwać pomysły Wesoly

Wpadłam na pomysł... NAPISZE KSIĄŻKĘ! Lol

gwiazda0

o.... to fajnie Wesoly

PaBia

Napisz

bardzo dobry pomysł! Znając twoje pomysły to zarobisz więcej niż Rowling na Harrym Potterze Wesoly

Mada · Gość

Już nawet ma tytuł... i wiem mniej więcej o czym... a nawet już mam pomysł na dwie książki... Wesoly

PaBia jak tam idzie pisanie? hmm?

PaBia

Kulawo ale staram sie Confused

andzia

Mada · Gość

Nie... nie mam nic do nich...

Ech... to sobie poczekamy 2 tyg... =|

gwiazda0

Doszli do sali Magdy.
Edyta: proszę. Niech pani wejdzie.
p. Melodyjko: dziękuje.
Pani Melodyjko weszła do sali Magdy, a Edyta z Kubą podeszli do komisarzy.
Kuba: możemy porozmawiać?
Seba: oczywiście.
Kuba: no bo ten facet co zgwałcił Magdę jest na oddziale chirurgii w sali 505.
Seba: chyba pan żartuje?
Edyta: nie.
Edyta powiedziawszy to, obróciła się i poszła w stronę oddziału chirurgii. Kuba i komisarze poszli za nią . Edyta weszła do sali gwałciciela, a Kuba powstrzymał komisarzy od wejścia.
Gwałciciel: wiedziałem, że przyjdziesz.
Edyta: przyprowadziłam ci gościa.
Za drzwiami:
Aśka: to ta lekarka go zna?
Kuba: w pewnym sensie. On też ją zgwałcił jak była na studiach.
Gwałciciel: tak? A kogo?
Edyta: policje.
Gwałciciel zaczął się śmiać, ale kiedy wszedł Seba z odznaką gwałciciel od razu się przestał śmiać.
Seba: kiedy będziemy mogli go z stąd zabrać?
Kuba: jutro po 11. Po obchodzie.
Seba: dobrze. Przepraszam, muszę zadzwonić.
Kuba ( popatrzył na zegarek): o...20. jedziemy do domciu?
Edyta: yhm. Tylko jeszcze zajrzę do Magdy. Ok.?
Kuba: ok. Ty idź do Magdy, a ja pójdę się przebrać.
Edyta: ok.
Gwałciciel: zapłacisz mi za to.
Edyta udała, ze tego nie słyszy, ale tak naprawdę się bała. Bardzo się bała. Edyta poszła do sali Magdy. Magda spała, a przy niej czuwała pani Melodyjko. Uspokojona Edyta poszła do lekarskiego się przebrać. Siedziała tam Zosia, a Kuby nie było. Edyta się przestraszyła:
Edyta: gdzie Kuba?
Kuba ( z szatni): Tuuuu!!!
Edyta odetchnęła z ulgą i poszła do Kuby. Kiedy weszła do szatni przytuliła się z całej siły do Kuby.
Edyta: kocham cię.
Kuba: Edytko...chyba się nie przestraszyłaś tego co on ci powiedział?
Edyta nic nie powiedziała, tylko oderwała się od Kuby i zaczęła się rozbierać.
Kuba: Edytko pamiętaj przy mnie nic ci nie grozi...
Edyta poczuła łzę na policzku. Kuba ją otarł.
Edyta: dziękuje ci.
Kuba: za co?
Edyta: za wszystko Kubuś.
Kuba: nie płacz...wszystko będzie dobrze. Jutro tego drania już nie będzie. A jak jeszcze raz cię dotknie to ja mu zrobię potrójną krzywdę.
Edyta: dlaczego aż potrójną?
Kuba: dwa razy za ciebie i raz za Magdę.
Edyta: kochany jesteś wiesz?
Kuba: hmm... tak wiem. To co idziemy? ( zapytał, kiedy Edyta już się ubrała)
Edyta: ja tak, ale ty nie.
Kuba: dlaczego?
Edyta: pójdziesz, jak spodnie założysz. Poczekam w pokoju.
Kuba: ok. Co ja bym bez ciebie zrobił
Edyta: oj ja nie wiem.
Chwilę później Kuba wyszedł do Edyty i do Zosi.
Kuba: to idziemy? Spodnie już mam.
Edyta: Kubuuuuśśśś?
Kuba: tak?
Edyta: Mogę jeszcze zajrzeć do Magdy?
Kuba: o nie moja droga. Jesteśmy już po pracy, to raz. Dwa ona jest pod opieką, trzy on nie wie, że ona jest tu, cztery on jest pilnowany i tym razem nie ucieknie, a po piąte obiecuje ci tak mocno, jak cię kocham, że jutro przyjedziemy wcześniej, żebyś mogła pierwsze co to do niej iść. Oki?
Edyta: ok. Dzięki.
Kuba: ją pocałował a Zosia pouczyła łzy na policzku.
Edyta: chodź już.
Kuba: ok.

W samochodzie:
Kuba: co na kolacje?
Edyta: nie wiem...a może...albo nie. Nie ważne.
Kuba: pizza?
Edyta: a ty co? Umiesz czytać w myślach?
Kuba: nie. To zamawiamy, czy jemy na mieście?
Edyta: zamawiamy?
Kuba: a może kupimy tu co? Kupowałem tu ostatnio...dobra była. Z pieczarkami i z szynką. Z dużą ilością ketchupu.
Edyta: dobra powiadasz? Ok.
Kuba zaparkował przed sklepem spożywczym.
Kuba: pocze...
Edyta: mogę iść z tobą?
Kuba: chodź. Tylko poczekaj chwilkę.
Kuba wyszedł z samochodu, podszedł do drzwi od strony pasażera, otworzył i pomógł wysiąść Edycie z samochodu. Poszli zrobić zakupy i pojechali do domu. Kuba zrobił Edycie gorącą kąpiel a sam zabrał się za robienie kolacji. Edyta wyszła z łazienki w samym ręczniku.
Kuba: ja już nie chcę jeść.
Edyta ( siadając przy stole): dlaczego?
Kuba: bo jak na ciebie patrzę już mi się odechciewa jeść.
Edyta: przepraszam. Już idę się przebrać.
Kuba: nie Edytko. ( złapał ją za rękę). Chodzi mi o to, że strasznie apetycznie wyglądasz w tym ręczniku. A teraz proszę cię. Uśmiechnij się.
Edyta uśmiechnęła się.
Kuba: a co to miało być? Skrzywienie dolnej wargi?
Edyta uśmiechnęła się po raz drugi.
Kuba: a teraz górnej?
Edyta po raz trzeci się uśmiechnęła:
Kuba: no teraz lepiej kochanie... i pamiętaj. Przy mnie nic się złego nie stanie.
Edyta: yhm. Kubuś dziękuje, że teraz przy mnie jesteś.
Kuba: i będę zawsze.
Po zjedzonej kolacji Kuba pozmywał z Edytą ( uparła się ,żeby mu pomóc), Kuba poszedł wziąć kąpiel, a Edyta się przebrać. Kiedy Kuba wyszedł z łazienki, Edyta już leżała, patrząc w sufit.
Kuba: a ty dlaczego jeszcze nie śpisz?
Edyta: czekam na ciebie.
Pocałowała go.
Kuba: edyyyyytko...proszę cię, nie myśl o tym co on ci powiedział. Chciał cię tylko nastraszyć.
Edyta: tak myślisz?
Spytała się, kładąc głowę na jego torsie.
Kuba: ja nie myślę. Ja to wiem.
Edyta: dobranoc.
Kuba: dobranoc.
Kuba pocałował ją w głowę i zgasił lampkę. Po chwili już spali.

Edycie śnił się jej gwałt. Edyta strasznie się wierciła na łóżku. Kuba obudził się i zapalił lampkę i próbował ją uspokoić. Edyta zerwała się z krzykiem, cała zalana potem.
Kuba: kochanie spokojnie....
Edyta: Kubuś nie zostawiaj mnie...proszę cię.
Kuba: nie mam zamiar nawet cię zostawiać.
Edyta się rozpłakała.
Edyta: tak bardzo się boje...
Kuba: cii... nie płacz kochanie. Wszystko będzie dobrze. Obiecuje. Tylko nie płacz.
Edyta: dobrze. A mogę mieć do ciebie małą prośbę?
Kuba: słucham.
Edyta: przytulisz mnie? Tak baaaaaaardzo mocno?
Kuba: dobrze.
Po chwili Kuba zgasił lampkę a Edyta się do niego przytuliła. Zasnęli. Edyta obudziła się o 7.00 wstała po cichu i poszła do kuchni zrobić śniadanie. Kuba obudził się chwile po niej. Przestraszył się i pobiegł do kuchni. Odetchną z ulgą, że Edyta jest cała i zdrowa. Zjedli śniadanie, przyszykowali się do pracy i jak Kuba obiecał Edycie, pojechali wcześniej do szpitala. Edyta weszła do sali Magdy, a Kuba przyglądał się dziewczynom za szybą.
Edyta: można?
Magda: proszę. Pani jest lekarzem, tak?
Edyta: tak. Ale teraz wpadłam cię odwiedzić jako hm...nie lekarz. Jak się czujesz?
Magda: okropnie.
Edyta: tak wiem, Znam ten ból.
Magda: czy pani też...?
Edyta: proszę, mów mi po imieniu. Edyta jestem.
Edyta podała Magdzie prawą rękę.
Magda( ściskając rękę Edyty): Magda.
Edyta: a wracając do twojego pytania...tak byłam. Przez tego samego faceta. Ale nie mówmy już o tym....Pogadajmy o czymś innym.
Edycie i Magdzie rozmawiało się bardzo dobrze. Kuba przyglądając im się, wpadł na genialny pomysł.......

martus1000

gwiazda0 super !!! żeby tak było w serialu Wesoly

Mada · Gość

Super... super...

Czekam na dalszy ciąg

Nom... w serialu by tez mogło tak być... ale Ci scenarzyści nie umieją pisać...

andzia

Mada · Gość

nie zaniedbuj nauki Jezyk

Jak zwykle cudnie...